حال اگر مردم به همان اندازه که به عافیت و سلامت جسمانى اهمیّت مى دهند، به سلامت دینشان اهمیت مى دادند وضع خوبى داشتند. ولى افسوس! یک بیمارى مختصر جسمانى گاه انسان را به دنبال طبیبان متعدّد مى فرستد، در حالى که به خاطر ده ها بیمارى خطرناک معنوى و اخلاقى و دینى ، حتّى به دنبال یک طبیب هم نمى رود!
مردم سالاری دینی تنها با ارتباط نزدیک تر میان مردم و روحانیت صیانت می شود