چندی پیش مقام معظم رهبری در دیدار با جمعی از مردم همیشه در صحنه قم فرمودند همکنون انگیزه‌هایی وجود دارد برای اینکه فضای انقلابی قم را تغییر بدهند و روحیه انقلابی و دینی قم را کمرنگ کنند سوال اینجاست که چرا باید انفعال ما به گونه ای باشد و کار به جایی برسد که امام خامنه ای از لزوم هشیاری ما در مقابله با جریان های توطئه سخن بگویند؟ آیا ما آسیب شناسی کرده ایم؟ آیا ما با قدرت در پی تقویت بنیان های اعتقادی و ایدولوژیک بوده ایم؟
به فرموده ولی امر مسلمین، از کِید دشمن در همه‌ی جنبه‌ها و جوانب نباید غافل شد: از جنبه‌ی اقتصادی که کید و مکر و دشمنی میکند، نباید از کید و مکر و دشمنی او در جنبه‌ی فرهنگی غافل شد؛ مشغولند، انگیزه‌هایی دارند، عواملی را میفرستند؛ باید به این توجّه کرد. بزرگان قم، جوانان قم باید نگذارند تا دستهای خائن، قم را از مرکزیّت انقلاب، از کانون انقلاب بودن بیرون بیاورند و این معانی را در آن کمرنگ کنند.
این دست های پنهان توطئه گر کدامند و چه فعالیت هایی دارند که اصلا محلی از اعراب پیدا کرده اند؟ ما چه مسئولیتی داریم؟ روزنامه شرق در مطلبی تحت عنوان فتنه ای جدید از درون حوزه علمیه به جریان «شیعه انگلیسی» و جریان «اسلام رحمانی» با روایت جریان خاص اشاره کرده که اکنون مدتی در حوزه جریان سازی می کنند و در راستای ایجاد انفعال و تفرقه گام بر می دارند. شرق افزوده که هرچند این دو جریان در ظاهر با هم تقابل دارند ولی دو تیغه‌ی یک قیچی برای حمله به «اسلام سیاسی» به عنوان شاه‌تیر خیمه جمهوری اسلامی هستند.
بحث بر سر حفظ روحیه انقلابی و پیگیری آرمان های امام راحل (ره) در راستای روشن نگه داشتن مشغل اسلام سیاسی است. واضح است که برای این مهم راهی جز بازگشت به آموزه های حیات بخش امام خمینی نداریم. کار فرهنگی و تقابل فکری با جریان های انحرافی باید اولین و مهمترین گام در برخورد با حرکت هایی همچون شیعه انگلیسی و اسلام رحمانی باشد. سوال اینجاست که ما کجای این کار فکری را اشتباه رفتیم که باعث جسارت و قدرت گرفتن این جریان ها شده است؟ البته برخورد قهری با جریان های انحرافی شاید راه حلی موقت و اضطراری باشد ولی مطلقا راه حل نهایی و اساسی نخواهد بود.
حوزه های عملیه برای قرن ها محل تولید اندیشه و تفکر بوده و از همین رو مشکات نورانی برای عموم و خصوص بوده است. با توجه به خلاقیت و تکثر فکری حوزه، امکان سنجش افکار مهیا شده و به سرعت سره از ناسره جدا شده. هرچند در طول تاریخ شاهد جریان های انحرافی بوده ایم ولی این خود حوزه بوده که همچون بحری مواج، خس و خاشاک جریان های انحرافی را دور کرده است. اکنون متاسفانه به علت توطئه ها و کمک های بیگانگان، جریان های انحرافی با قدرتی بیشتر در حوزه فعالیت دارند و اگر شاهد پیشروی های این جریان هستیم باید بیشتر این امر را به همان توطئه ها مربوط دانست. البته نبود فضای لازم برای کار فکری و ایدولوژیک هم مزید بر علت شده که باید با اعتماد به طلاب جوان و فراهم کردن فضای فکری آزاد برای آنها، ترس از مواجه با جریان های انحرافی را از میان برد.
در آخر باید باز هم یادآور شد که وضعیت کنونی حوزه علمیه قم به رغم پیشرفت های قابل توجهی که طی سالهای اخیر داشته ایم، شایسته مقام اجتماعی و تاریخی این نهاد نیست. متاسفانه دولت هم با کم لطفی های خود و کاهش بودجه های لازم، نسبت به توطئه هایی که در جریان است بی توجهی می کند. ولی مهمتر از بودجه، کار فرهنگی و فکری است که تنها با ایجاد فضای آزاد بحث و فحص فکری و عقیدتی مهیا می شود.