ماه گذشته سفر آیت الله جزایری به انگلستان، که در آن مقطع امام جمعه اهواز نیز بودند، در رسانه ها منتشر شد و حاشیه های زیادی را در پی داشت. این خبر بار دیگر مسئله سفرهای درمانی روحانیون بلند مرتبه و حساسیت مردم در این خصوص را رسانه ای کرد. سفر درمانی به کشورهای پیشرفته فی نفسه فعل منکری نیست ولی مردم عادی که مخاطبان خطبه های آیت الله جزایری هستند این سوال را مطرح کردند که مگر ما در کشور اسلامی خود به پیشرفت های کافی پزشکی نرسیده ایم؟ و مگر نه اینکه روحانیون مبارز باید با پیروی راه امام (ره) مثل مردم عادی زندگی کنند؟
طبق گزارشاتی که در برخی رسانه ها و بخصوص شبکه های اجتماعی منتشر شد، امام جمعه وقت اهواز و نماینده ولی فقیه برای درمان به انگلستان رفته و حتی در طی آن سفر، در بیمارستان نیز بستری شدند. بر همین اساس و با بالا گرفتن اخبار و انتشار گسترده آن، حجت الاسلام کمیل عساکره، مسئول امور رسانه‌ای دفتر آیت الله جزایری با رد این اخبار گفت که ایشان در صحت کامل است و هم اینک در کشور انگلیس به منظور تبیین آرمان‌های انقلاب برای خارج نشینان حضور دارد و خبر سفر درمانی وی کذب است. خود آیت الله جزایری نیز در اولین نماز جمعه اهواز اظهار داشت که «به انگلیس رفتم در چند شهر سخنرانی کردم، در یکی از شهرهای انگلیس به من پیشنهاد شد به علت بیماری که داشتم در آنجا هم معاینه شوم، فقط یک بار در مطب پزشک معاینه شدم و اصلاً در هیچ بیمارستانی در انگلیس بستری نشدم». بسیاری از رسانه ها نیز با بررسی تناقضات در مصاحبه ها و اسناد موجود سعی در اثبات و یا انکار ادعاها داشتند که البته این تحلیل ها معمولا به جایی نمیرسد. نگرانی بسیاری اما صحت و سقم اظهارات آیت الله جزایری نیست بلکه نکته حائز حساسیتی که در میان مردم نسبت به سفرهای اروپایی روحانیون وجود دارد که در بسیاری از موارد هدف درمانی و پزشکی دارد.
با داشتن پزشکان برجسته و متخصصینی که در سرتاسر کشور خدمت میکنند آیا سفر درمانی به خارج در شرایط دشوار اقتصادی واقعا جایز است؟
چندی پیش رییس کل سازمان نظام پزشکی کشور در مصاحبه ای ضمن اشاره به دستاوردهای پزشکی کشور، درباره علت اعزام برخی بزرگان به خارج از کشور برای درمان گفته بود: «درمان بزرگانی مانند حضرت امام (ره)، مقام معظم رهبری و تعدادی از رییس جمهورها به بهترین شکل در کشور ارائه و انجام شده است و صراحتا می‌گویم افرادی که برای درمان به خارج از کشور می‌روند، به دلیل اجبار نیست؛ چرا که کلیه اعمال پزشکی به بهترین شکل در کشور انجام می‌شود و می‌توانند بمانند و بهترین خدمات را دریافت کنند و به نظرم هزینه‌های درمان این افراد در خارج از کشور را ما می‌پردازیم»
این در حالیست که در سالهای اخیر نمونه های زیادی از سفرهای درمانی مسئولین به کشورهایی مانند آلمان و انگلیس وجود داشته که باعث حرف و حدیثهای شده اند. آیت الله محمد تقی مصباح یزدی و آیت الله پایگانی نیز از دسته روحانیونی بوده اند که به سفرهای درمانی رفتند. همچنین سفر درمانی مرحوم آیت الله محمود هاشمی شاهرودی رییس پیشین مجمع تشخیص مصلحت نظام از پرحاشیه ترین آنها بود که سال گذشته و چند ماه پیش از وفات ایشان رخ داد. آیت الله هاشمی‌شاهرودی در حالی به آلمان سفر کردند که ایشان از تجهیزات پزشکی بسیار خوبی در ایران برخوردار بودند. این سفر نمونه روشنی از انعکاس منفی سفرهای درمانی بزرگان به اروپاست که نهایتا نه به سود آن عزیزان است و نه به سود نظام. در بسیاری از این موارد مسئولین میتوانستند برای درمان خود از اطبای خارجی و یا مشاوره با آنها استفاده کند و در کشور خودمان مراحل درمان را ادامه دهند.
باید با یک بازنگری کلی، اینگونه رویکردها را اصلاح نمود. انقلاب اسلامی با رهبری امام راحل (ره) شروع عزت و استقلال ملت شریف ایران بود و به تلاش های پیگیری متخصصان ما برای رسیدن به خودکفایی در عرصه های مختلف انجامید. در حوزه پزشکی نیز این پیشرفت ها افتخار آفرین بوده و شایسته نیست بزرگانی که خود در خطبه هایشان آرمان های امام را به مردم یادآوری می کنند، به این پیشرفت ها پشت کرده و در دوران بیماری، دست کمک به سوی بیگانگان دراز کنند.
در همین حال در شرایط سخت اقتصادی کنونی، و در حالی که شهروندان عادی حتی از دریافت یک سری سرویسهای پزشکی عادی عاجزند، تصحیح عملکردهای فوق الذکر از اهمیت بیشتری نیز برخوردار می شود. در این راه جا دارد ساده زیستی آن امام راحل را مشکات راه قرار داده تا هرچه بیشتر در راه اعتلای ایران اسلامی گاه برداریم.